Review

นับเป็นเรื่องยากเหลือเกินที่จะเบือนสายตาออกไปจากข่าวสารการชุมนุมช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่การหันเหความสนใจของเราออกไปบ้างเพื่อพักผ่อนฟื้นฟูสภาพจิตใจก็นับเป็นสิ่งที่จำเป็น ถือว่าโชคเข้าข้างเราอยู่บ้างที่ยังมีสิ่งที่น่าสนใจและเข้ากันกับสถานการณ์บ้านเมืองให้หาดูในระบบสตรีมมิ่ง ทั้งหนังแห่งการประท้วงอย่าง The Trial of The Chicago 7 และสารคดีชุดใหม่ของ Vox สำนักคอนเทนต์หัวก้าวหน้าที่เราจะหยิบยกมาพูดถึงกันในครั้งนี้  Whose Vote Counts, Explained คือซีรีส์สารคดีเชิงอรรถ 3 ตอน...

มีผลงานหนังของ Sir Richard Attenborough อยู่กลุ่มหนึ่งที่ไม่ผูกติดกับตัวละครคนหนึ่งคนใด แต่ใช้ตัวเหตุการณ์มาทำหน้าที่เล่าเรื่อง อย่าง Oh!, What a Lovely War (1969, สงครามหฤหรรษ์) ก็เป็นบรรยากาศกว้างๆ ที่นู่นบ้าง, ที่นี่บ้างแบบตลกหกฉาก และยิ่งพอมาถึง A Bridge...

1 โรเบิร์ต บิลอตต์  เป็นทนายหนุ่มไฟแรงในสำนักงานกฎหมายชื่อดัง เขาเพิ่งกลายเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัท ชีวิตการทำงานกำลังไปได้สวย ชีวิตส่วนตัวก็เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ มีภรรยาผู้ทุ่มเทเสียสละและมีลูกน้อยในวัยน่ารัก พวกเขามีชีวิตอบอุ่นปลอดภัยอยู่ในบ้านหลังงามในย่านของผู้มีอันจะกิน แต่แล้วในวันหนึ่ง ในตอนที่โรเบิร์ตกำลังประชุมอยู่ในบริษัท ก็มีชายแปลกหน้าแต่งตัวมอซอสองคนมาขอพบ พวกเขาเป็นเกษตรกรเจ้าของฟาร์มปศุสัตว์ในรัฐเวสต์เวอร์จิเนีย ขับรถดั้นด้นมาหาโรเบิร์ตถึงรัฐโอไฮโอเพื่อขอความช่วยเหลือทางกฎหมาย มาพร้อมลังกระดาษใบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยม้วนวิดีโอแสดงภาพวัวล้มตายจากสารพิษในแหล่งน้ำ พวกเขาบอกว่าไม่มีใครรับว่าความให้อีกแล้ว ไม่มีใครกล้างัดข้อกับบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านเคมีภัณฑ์อย่าง ดูปองท์ (Dupont)โรเบิร์ตพยายามบ่ายเบี่ยงว่าจะช่วยหาทนายเก่งๆ ให้ แต่แล้ว...

หลังจากลงสตรีมมิงเจ้าใหญ่อย่าง Netflix ได้ไม่นาน ซีรีส์โรแมนติก อารมณ์ดี ดูไร้พิษภัยอย่าง Emily in Paris ก็กลายเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ ทันที ว่ามันสร้างภาพจำของฝรั่งเศสและคนฝรั่งเศสอย่างไม่ตรงตามความเป็นจริง จนกลายเป็นหัวข้อบทความของหลายสำนักข่าวอย่างเช่น New York Times...

ถ้าพูดถึงคนรุ่นใหม่ โดยเฉพาะรุ่นมิลเลนเนียลลงมา สิ่งที่นิยามตัวตนของพวกเขาก็คือความกล้า ความเป็นตัวของตัวเอง การเป็นพลเมืองโลก การไม่ละทิ้งกลุ่มชายขอบ และการเชื่อมต่อกัน พวกเขาเป็นพลังขับเคลื่อนการชุมนุมมาตั้งแต่อดีต ดังที่ปรากฏใน The Trial of the Chicago 7 อีกหนึ่งตัวอย่างทางความคิดในการต่อสู้กับความอยุติธรรม

1 “When you live in the dark for so long, you begin to love it. And it loves you back,...

ข้อสังเกตที่น่าสนใจประการหนึ่งในขบวนการเคลื่อนไหวทางการเมืองของบรรดานักเรียนนักศึกษาช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้คือ สัดส่วนของผู้ชุมนุมเพศหญิงมีมากกว่าผู้ชุมนุมเพศชายอย่างมีนัยสำคัญ ข้อสังเกตนี้มาพร้อมกับแนวคิดที่ว่า วัยรุ่นหญิงเหล่านี้นี่แหละ คือเหยื่อผู้ได้รับผลกระทบจากการกดขี่อย่างเข้มข้นที่สุดในบ้านนี้เมืองนี้ การพูดคุยเรื่องแนวคิดสตรีนิยม อย่างแพร่หลายทั้งบนเวทีทางการเมืองและในหมู่ประชาชนโซเชียลเนตเวิร์กยิ่งตอกย้ำเรื่องนี้อย่างหนักแน่น เพื่อเป็นการตอบรับบทสนทนาของสังคมเรื่องสิทธิสตรีดังที่กล่าวถึง เราจะขอหยิบยกโชว์ที่ชื่อว่า Can I Touch It? ของวิทนีย์ คัมมิงส์อันว่าด้วยเรื่องผู้หญิงและหุ่นยนต์ (?) ในปี 2019 มาพูดถึงกันในฐานะการแสดงเดี่ยวไมโครโฟนที่พูดถึงหัวอกลูกผู้หญิงด้วยลีลาสุดแสบคัน และทิ้งปมประเด็นน่าขบคิดเกี่ยวกับขบวนการสิทธิสตรีสมัยใหม่เอาไว้ได้อย่างน่าสนใจ ก่อนจะพูดถึงตัวโชว์...

มีอยู่สองสามเหตุผลว่าทำไม The Devil All the Time (2020) หนังดราม่า-ธริลเลอร์ความยาวสองชั่วโมงกว่าที่เน็ตฟลิกซ์นำมาลงฉายนั้นถูกจับตาจากคนดูหนังมากเป็นพิเศษ ข้อแรกๆ อาจเพราะมันรวมนักแสดงเบอร์ใหญ่เกือบสิบคนไว้ในเรื่องเดียวกัน ข้อถัดมาคือมันดัดแปลงจากนิยายขายดีชื่อเดียวกันของ โดนัลด์ เรย์ พอลล็อค และข้อสุดท้าย นี่เป็นการหวนกลับมากำกับหนังยาวอีกครั้งในรอบสี่ปีของ อันโตนิโอ แคมโปส ภายหลังจากที่เขาสำรวจจิตใจอันซับซ้อนและเปราะบางของมนุษย์ใน...

นายพล Enrique Monteverde คืออดีตผู้นำเผด็จการที่ปกครองประเทศกัวเตมาลาอยู่หลายปี (ตามประวัติศาสตร์ ประเทศกัวเตมาลาคือประเทศที่อยู่ในการต่อสู้แย่งชิงอำนาจของเผด็จการมาโดยตลอด และรุนแรงเข้มข้นในช่วงเวลาหลังสงครามโลกครั้งที่สองโดยมีอเมริกาเป็นผู้หนุนหลังเหล่าเผด็จการทหาร จนถึงปี 1996) ในเวลานั้น เขาและกองทัพของเขา ลักพา ทำร้าย ข่มขืน และฆ่า ชาวอินเดียนเผ่ามายันลงไปเป็นจำนวนมาก ในเวลานี้ เขายังคงอยู่สุขสบายในคฤหาสน์สุดหรูกับภรรยา กองทัพคนรับใช้และบอดี้การ์ดผู้ภักดี ลูกสาวเป็นหมอและคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแวะมาเป็นบางครั้ง...

หนังบางเรื่องถูกสร้างให้ดูซ้ำ (นับวันยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ) แต่ก็มีบางเรื่องที่สร้างขึ้นเพื่อให้ดูหนเดียวพอ เพราะหลังจากนั้นมันจะวนเวียนตามหลอนหลอก เพื่อไม่ให้ลืม และแม้แต่ในเรื่องเรื่องเดียวกันนี้เองก็เถอะ ที่มีการสวิงตัวของความรู้สึก ให้เหวี่ยงไปมาได้หลายรูปแบบ (ซึ่งรวมการเข้าถึงตัวหนัง) ที่เปลี่ยนจากเฉยเป็นชอบๆ เป็นยี้ๆ แล้วสุดท้ายก็ต้องกลับมาทบทวนกับมันอย่างระมัดระวังและรอบคอบอีกครั้งหนึ่งว่าเราหลงลืมหรือมองข้ามอะไรไปบ้างรึเปล่าซึ่ง Antebellum (2020, Gerard Bush and Christopher Renz) ก็คือหนึ่งในนั้น การจะเขียนรีวิวและทำความเข้าใจหนังอย่าง...