หว่องกาไว

กรุ่นไอร้อนจากหม้อซุปพวยพุ่งขึ้นหยอกเย้าดวงไฟท่ามกลางสลัวมืดในซอกหลืบของอาคารเก่าทรุดยุค 60 ...‘เขา’ และ ‘เธอ’ ผู้ที่บังเอิญเช่าห้องติดกัน คือลูกค้าขาประจำที่มักพาตัวเองมาฝากท้องกับร้านบะหมี่เกี๊ยวแห่งนี้ เขาแต่งกายด้วยชุดสูทภูมิฐานเข้มขรึมเหมือนเพิ่งได้หลุดออกจากวัฏจักรการทำงานอันเหนื่อยหนัก ส่วนเธอสวมใส่กี่เพ้าเข้ารูปสีสวยสดราวกับต้องการเป็นจุดสนใจให้คนรอบข้างเหลียวมอง จึงไม่น่าแปลกที่ระหว่างการเดินสวนกันในตรอกบันไดเล็กแคบ เขาจะลอบมองเธอ ขณะที่เธอก็ลอบมองเขาเช่นกัน - แววตาของสองหนุ่มสาวที่ล้วนถูก ‘คู่ชีวิต’ ของตนทำตัวเหินห่าง ฉายประกายความเจ็บปวดโหยไห้ออกมาไม่ต่างกัน และสายตาที่คอยจดจ้องด้วยความห่วงใยอยู่เสมอ ก็นำทั้งคู่ไปสู่สัมพันธ์ครั้งใหม่ที่ดูจะซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละคืนวันที่ผันผ่าน...

จริงอยู่ที่ตอนนี้วงการหนังทั้งโลกกำลังระส่ำเพราะผลกระทบจากโควิด แต่ที่ดูจะสาหัสสุดน่าจะเป็นชาวหนังฮ่องกง เพราะไล่มาตั้งแต่การชุมนุมเมื่อปลายปี 2019 จนกระทั่งโรคระบาดในตอนนี้ ‘หนังฮ่องกง’ ก็ยังไม่สามารถกลับสู่สภาวะปกติได้อีกเลย สถานการณ์เช่นนี้ทำให้คนในวงการหนังฮ่องกงที่เคยยิ่งใหญ่ในตัวเอง ต้องช่วยเหลือกันและกัน โดย หว่องกาไว เป็นแกนนำในการระดมทุนช่วยเหลือเพื่อนในอุตสาหกรรมหนังฮ่องกง ตั้งเป้าเอาไว้ที่ 33.5 ล้านเหรียญฯ และมีเพื่อนคนทำหนังอย่าง เดเร็ก ยี และ ปีเตอร์...

“นี่คือหนังที่ทำยากที่สุดในชีวิตผม” หว่องกาไวเขียนถึง In the Mood For Love ตอนหนังเปิดตัวที่คานส์ 20 ปีก่อน และต่อไปนี้คือคำบอกเล่าของเขาถึงความเป็นมา