พจมาน สว่างคาตา

ในรอบสิบห้าปีที่ผ่านมานี้มีอย่างน้อยสามครั้งที่โครงสร้างเรื่องเล่าใหญ่ในสารบบนิยายกระแสหลัก/ละครไทยถูกนำมาตีความใหม่อย่างท้าทายกลับหัวกลับหาง ครั้งแรกคือ สะใภ้บรื๋อส์ในปี 2008 ครั้งต่อมาคือวงศ์คำเหลาในปี 2009 โครงสร้างเรื่องเล่าที่ว่าคือเรื่องของคฤหาสน์หรูหราครอบครองโดย ‘ผู้ดี’ ที่ต้องสั่นสะเทือนด้วยการมาถึงของหญิงสาวชนชั้นล่างที่อาจจะเป็นเจ้าของคฤหาสน์ตัวจริง ผู้ซึ่งเป็นคนดีจากภายในสู่ภายนอก ตอบโต้ความชั่วร้ายการตีสองหน้าของเหล่าคนร่ำรวยหน้าเนื้อใจเสือที่ทำทุกอย่างเพื่อจะขับไล่เธอออกไปเอาชนะด้วยความดี ขณะเดียวกันก็ได้ชนะจิตใจอันแข็งกระด้างของชายหนุ่มที่เป็นทายาทของบ้าน ก่อนจะขยับฐานะขึ้นมาเป็นเจ้าของบ้านที่แท้จริง ทั้งผ่านทางสาแหรก สายเลือด (ปานดำที่แขน สร้อยที่แม่ให้มา) หรือการแต่งงาน ถึงที่สุดโครงสร้างของหนังคืออาการพาฝันของคนชนชั้นล่าง/ชนชั้นกลางระดับล่างที่ไม่อยากยอมรับว่าไม่ว่าจะพยายามเพียงใดก็ไม่อาจขยับฐานะไปเทียบผู้ดีได้ เพราะสิ่งที่ขาดไม่ใช่แค่เศรษฐฐานะ...