Film Review

คุณติดอยู่ในแคปซูลทางการแพทย์ ขนาดของมันไม่ใหญ่กว่าโลงศพมากนัก คุณอยู่คนเดียว และออกซิเจนของคุณกำลังจะหมด คุณไม่มีความทรงจำ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร และมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ตัวช่วยเดียวที่คุณมีคือเอไอล้ำสมัยที่พูดด้วยเสียงผู้ชายอันปราศจากอารมณ์ คุณจะทำอย่างไร?

เช้าวันนั้น ผู้หญิงสามคนที่ไม่รู้จักกัน คนแรกเป็นแม่บ้านมีลูกเล็ก คนที่สองเป็นเจ้าของร้านกาแฟร่างท้วมที่โดดเดี่ยว คนที่สามเป็นเลขานุการิณีคนสวยที่อาจจะมีคนรักมากหน้า พวกเธอบังเอิญอยู่ในร้านขายเสื้อผ้าในเวลาเดียวกัน เจ้าของร้านเป็นชายวัยกลางคนท่าทางสุภาพคนหนึ่ง เขาเห็นแม่บ้านหยิบเสื้อใส่กระเป๋าจึงเข้าไปห้าม ท่ามกลางความเงียบ ชายเจ้าของร้าน ถูกผู้หญิงสามคนที่ไม่รู้จักกันรุมทำร้าย ทุบตี กระทืบ ฟาดด้วยหุ่นลองเสื้อและกระจก โดยมีผู้หญิงอีกจำนวนหนึ่งที่บังเอิญอยู่ในร้าน เฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดโดยไม่ได้ให้ความช่วยเหลือ จากนั้นทุกคนก็แยกกันไป

“คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกได้ว่าจะเป็นอะไร” คำพูดของมามอว์ (ยาย) ที่บอกกับ เจ.ดี. วันนั้น เป็นส่วนสำคัญที่ผลักดันให้เขาขึ้นจากหุบเหวแห่งความไร้จุดหมาย การไม่รู้จักตนเอง และการจมดิ่งลงกับต้นกำเนิดอันแสนอับโชค เขาเป็นเด็กชายชนชั้นกลางค่อนล่างที่เติบโตขึ้นในครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว มีพี่สาวหนึ่งคน และมีแม่ที่อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เบเวอร์ลี แม่ของเขาก็เป็นผลผลิตจากความไม่พร้อมของมามอว์ และจากครอบครัวที่แตกร้าว จนถึงจุดหนึ่ง เธอหันไปใช้ยาเสพติด ไปกับพวกผู้ชายขี้ยา และครอบครัวของเขาก็ไม่เคยเหมือนเดิมอีก ในตอนต้นเรื่อง...

เลวีมาเล่นให้วงแจ๊สวันนี้เพราะเขาฝันจะได้อัดแผ่นเสียงของตนเอง โปรดิวเซอร์ค่ายเพลงสัญญากับเขาไว้ว่าจะให้เขาเล่นเพลงที่ตัวเองแต่ง ตอนที่เขามาครั้งที่แล้ว ประตูไม่ได้อยู่ตรงนั้น เขาหัวเสียมากและพยายามเปิดมันอยู่หลายครั้ง จนสุดท้ายที่เขาพังมันออกไปนั่นแหละ เขาถึงพบว่ามันไม่ได้พาไปถึงไหน เขาพบแค่กำแพงสูงกั้นอยู่หลังประตูนั้นและมองไปเบื้องบนยังท้องฟ้าสีขาวกับดวงอาทิตย์กลมโตอันร้อนระอุของชิคาโก ภาพเปรียบเปรยถึงประตูที่ไม่ได้พาไปที่ไหนอาจตรงกับชีวิตของคนผิวดำในอเมริกา ช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และอาจเลยยาวมาจนถึงปัจจุบัน ในดินแดนที่คนขาวบอกว่าทุกคนจะได้โอกาสเท่าๆ กัน คนดำจำนวนมากยังคงติดอยู่กับกับดักแห่งการเหยียดสีผิว พวกเขาต้องทำตัวให้ดีเพียงเพื่อจะได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียม ในขณะที่คนขาวจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ความเชื่อมโยงนี้ทำให้นึกถึงเหตุการณ์สังหารจอร์จ ฟลอยด์ อยู่ไม่น้อย – เหตุการณ์ที่คนดำถูกตั้งข้อสงสัยเอาไว้ก่อนว่าเขาทำผิด และถูกกระทำรุนแรงเกินกว่าเหตุ –...

เมื่อพูดถึงสารคดี สิ่งหนึ่งที่เราคาดหวังจากมันก็คือ “ความเป็นกลาง” หรือการเล่าเรื่องอย่างตรงตามความเป็นจริงที่สุด ดังที่แมทธิว ฮามาเช็ค ได้พูดเอาไว้เกี่ยวกับสารคดี Tiger ที่ตีแผ่ชีวิตอันขึ้นสุดลงสุดของนักกอล์ฟดังอย่าง ไทเกอร์ วูด

ตุลาคม 2015 เกิดเหตุโศกนาฏกรรมขึ้นในกรุงบูคาเรสต์, โรมาเนีย เมื่อไฟไหม้ขึ้นที่ผับคอลเล็กทีฟ -ซึ่งไม่มีทางหนีไฟหรือแม้แต่อุปกรณ์ป้องกันอุบัติภัยพื้นฐาน- จนมีผู้เสียชีวิต 27 รายและบาดเจ็บอีก 180 ราย

อานเญส วาร์ดาเขียนบันทึกถึงตัวเองไม่กี่วันก่อนถ่ายทำ Vagabond ว่า “สิ่งที่ต้องการคือประสบการณ์ ภาพ หรือสิ่งที่คาดไม่ถึง มากกว่าจะเน้นที่เรื่องราวหรือการขุดคุ้ยทางจิตวิทยา”

โดยเบื้องต้นทั่วไปเอหิปัสสิโกก็คือหนังสารคดี 'เกี่ยวกับ' ธรรมกายในช่วงที่รัฐบาล คสช. จะเข้าไปจับกุมเจ้าอาวาสธัมมชโยในคดียักยอกทรัพย์ แต่จากจุดเริ่มต้นจุดนี้เอหิปัสสิโกพาคนดูไปสู่ข้อสังเกตถึงสังคมไทยที่อาจจะแหลมคมที่สุดเท่าที่หนังไทยขนาดยาวฉายโรงจะพาไปถึง

หนังเล่าเรื่องของ มาร์ลา เกรย์สัน นักธุรกิจแสนไฮโซที่มีเบื้องหลังเป็นนักต้มตุ๋น ที่ใช้ช่องว่างทางกฎหมายหาเหยื่อเป็นคนแก่ที่ดูจะมีแนวโน้มดูแลตัวเองไม่ได้ เธอขอให้ศาลออกคำสั่งให้ย้ายคนแก่เหล่านั้นเข้าบ้านพักคนชรา และฮุบทรัพย์สินของพวกเขาขายทอดตลาด โดยอ้างว่าใช้เป็นทุนในการดูแลพวกเขา

The Dig ภาพยนตร์ดัดแปลงจากนิยายชื่อเดียวกันของจอห์น เพรสตัน ที่ตีพิมพ์ในปี 2007 อิงจากเรื่องราวการค้นพบสุสานใต้เนินดินซัตตันฮู โบราณสถานที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในเกาะอังกฤษที่ถูกค้นพบเพียงไม่นานก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะเริ่มต้น